Alternativne metode otklanjanja psihosomatskih uzroka tegoba osoba nisu u konfrontaciji sa homeopatijom. Naprotiv, dopunjuju se. Konkretno, koristi se sveukupno sagledavanje tegoba pa se pronalaze optimalna rešenja kombinacijom npr. nutricionističkih mera (higijena ishrane), primena određenih oblika energetskih i telesnih masaža, testiranja bazirana na principima "um kontroliše telo" koja služe za detekciju i korekciju opšte funkcionalnosti sa naglaskom na razvijanju sopstvene moći, edukacija osoba o načinu kontrole stresova odnosno trauma, razvijanje ispravnih emocija, razumevanje prava na grešku i potreba korektivnosti, slušanje kompozitivne muzike, itd. Informacije se dobijaju tokom homeopatskog tretmana u onim slučajevima gde se to pokaže opravdano ili u formi edukacije u terminima koji su predviđeni za tu namenu.

Homeopatija u današnje vreme, veoma se uspešno primenjuje ne samo u humanoj medicini nego i za lečenje domaćih životinja (nisu to samo kućni ljubimci), biljaka, tretira se zagađeno zemljište, tako da zainteresovani mogu koristiti i ovu vrstu lečenja. Isto važe napomene o etičkom pristupu lečenju životinja i biljaka koje su iz domena zabrane na osnovu upozoravajućih simptoma. U osnovi klasične homeopatije ne postoje specijalizacije jer se radi o individualizaciji problema: svaka ličnost se posmatra od početka kao zasebna, unikatna jedinka tako da se ne može osoba uklapati u neki kalup - model iz teorije i prakse. Ovo je važno napomenuti jer neke homeopate nastoje neopravdano da nametnu da su se specijalizovali za određene oblasti lečenja. Po Hanemanovoj polaznoj ideji - individualizacija, sa kojom je on razvio principe homeopatije, takav stav je apsurdan.

Već je rečeno da se u klasičnoj homeopatiji koristi princip monovalentosti - "jedno sredstvo u jednom trenutku". Mora se napomenuti da postoje i druge vrste tretmana bazirane na homeopatskoj filozofiji. U stručnoj literaturi se ti mehanizmi tretmana odnosno principi nazivaju: Bahove cvetne kapi, izopatija, tautopatija, kompleksna homeopatija (kombinacija homeopatskih lekova nižih potencija) i sve one spovode se takođe sa uspehom. To znači, homeopatija nije dogmatska nauka nego alimitni sistem lečenja (uz sveukupnu kontrolu etičnosti, svrsishodnosti i ispravnosti tretmana).

Osobe koje žele lečenje homeopatijom treba da razumeju da je prosečno vreme uzimanja slučaja oko 1,5 sat tako da navedeni intervali uglavnom omogućavaju rad sa 5 pacijenta dnevno. To treba da budu osobe koje imaju hronične probleme. Akutni slučajevi uzimaju se odmah.
Na osnovu rasporeda i slobodnih termina, homeopata zakazuje susrete ili ih upućuje kod nekog drugog slobodnog homeopate. Moguće su konsultacije telefonom ili posredstvom e-pošte.

Homeopatsko lečenje su koristili mnoge slavne ličnosti kao što su poznati violinista Jehudi Menjuhin, kraljevska porodica Velike Britanije, Tina Tarner, Dizi Gilespi, itd. Ali, troškovi lečenja putem homeopatije su značajno manji nego li troškovi konvencionalne, zapadne medicine (alopatska medicina). Poznato je na primer da je u Indiji registrovano oko 70.000 homeopata a u Francuskoj oko 7.000 homeopata (podatak iz 2001. godine), u Velikoj Britaniji preko 15.000 itd. Važno je napomenuti da ne postoje nuz pojave kod tretmana zbog specifičnosti pripreme homeopatskih sredstava

 

izvor: Silillimum homeopatski centar (www.simillimum.edu.rs)